-
1 displiceō
displiceō uī, itus, ēre [dis- + placeo], to displease, be unsatisfactory: mihi: si displicebit vita, T.: verbum vehementer displicet, I dislike extremely: mihi non displicet (propulsare, etc.), I am inclined: totus displiceo mihi, am discontented, T.: cum mihimet displicerem, was fretful.* * *displicere, displicui, displicitus V -
2 inīquus
inīquus adj. with comp. and sup. [2 in+ aequus], uneven, slanting, steep: puppis dorso dum pendet iniquo, V.: subire iniquo ascensu, L.: locus iniquor, Cs.: mons, O.—Unequal, ill-matched: pugna, V.— Excessive: onus, L.: iniquo pondere rastri, V.: sol, oppressive, V.—Deficient, inadequate: spatium, too narrow, V.: ventres modio castigare iniquo, with short measure, Iu.—Unfavorable, disadvantageous, dangerous: iniquissimus locus, Cs.: litus, H.: tempus, L.—Hurtful, injurious, unfortunate: consilia cum patriae tum sibi capere, N.: casus, misfortune, V.—Unfair, unjust: patres in adulescentīs iudices, T.: quid hoc iniquius dici potest: pax, V.: lex, H.: quis iniquae Tam patiens urbis, ut, etc., Iu.—As subst n.: num iniquom postulo? T.: iusto secernere iniquum, H.—Inimical, hostile, adverse, unkind: quae nunc in me iniquast, T.: caelestes, O.: te animo iniquissimo intueri: iniquissimis verbis conflictari: fata deūm, V.: se fati dixit iniqui, child of misfortune, O.: homines omnibus: vitiis, H.—As subst m., an enemy, foe: nonnulli nostri iniqui: omnibus iniquissimis meis. —Unwilling, impatient, discontented: istuc tam iniquo pati animo, T.: iniquissimo animo mori: iniquae mentis asellus, H.* * *iniqua -um, iniquior -or -us, iniquissimus -a -um ADJunjust, unfair; disadvantageous, uneven; unkind, hostile -
3 ōdī
ōdī (ōdīvit, Anton. ap. C.), ōsūrus, ōdisse, defect. [1 OD-], to hate: oderint dum metuant: ita amare, ut si aliquando esset osurus: furialiter, O.: Miris modis Sostratam, T.: quid enim odisset Clodium Milo: parentem, O.: peccare, H.—To dislike, be displeased with, be vexed: Persicos apparatūs, H.: odi cum cera vacat, O.: se odit senectus, is discontented, Iu.* * *odisse, osus V PERFDEFhate (PERF form, PRES force), dislike; be disinclined/reluctant/adverse to -
4 per-inīquus
per-inīquus adj., very unfair, most unjust: videant, ne sit periniquum (with acc. and infin.). —Very unwilling, utterly discontented: periniquo pati animo, te a me digredi. -
5 murmuratio
grumbling, discontented muttering; uttering of low continuous cries -
6 periniquus
periniqua, periniquum ADJvery unfair; very discontented or unwilling -
7 angulus
angŭlus, i, m. [cf. ankulos, crooked, bent, angular, Paul. ex Fest. p. 11 Müll.; v. ango], an angle, a corner.I.Lit.A.Math. t. t., an angle:B.angulus optusus,
Lucr. 4, 355:angulus acutus,
Plin. 12, 3, 29, § 50:meridianus circulus horizonta rectis angulis secat,
Sen. Q. N. 5, 17; so,ad pares angulos ad terram ferri,
at right angles, perpendicularly, Cic. Tusc. 1, 17, 40:Hoc ubi suffugit sensum simul angulus omnis,
Lucr. 4, 360:figura, quae nihil habet incisum angulis, nihil anfractibus,
Cic. N. D. 2, 18.—A corner:II.hujus lateris alter angulus qui est ad Cantium,
Caes. B. G. 5, 13:extremus,
the extreme point, corner, Ov. M. 13, 884; Hor. S. 2, 6, 8; Plin. 37, 10, 66, § 178:arcae anguli,
Vulg. Exod. 25, 12:quattuor anguli pallii,
ib. Deut. 22, 12:hic factus est in caput anguli,
the corner-stone, ib. Matt. 21, 42:anguli oculorum,
the corners of the eyes, Cels. 6, 6, 31; Plin. 24, 14, 77, § 126:anguli parietum,
the angles of walls, id. 2, 82, 84, § 197; so,murorum,
Vulg. 2 Par. 26, 13:in angulis platearum,
ib. Matt. 6, 5:quattuor anguli terrae,
the four quarters of the earth, ib. Apoc. 7, 1.—Transf.A.A retired, unfrequented place, a nook, corner, lurking-place: in angulum abire, * Ter. Ad. 5, 2, 10:* Trop.nemo non modo Romae, sed nec ullo in angulo totius Italiae oppressus aere alieno fuit, quem etc.,
Cic. Cat. 2, 4 fin.:ille terrarum mihi praeter omnes Angulus ridet,
Hor. C. 2, 6, 14:angulus hic mundi nunc me accipit,
Prop. 5, 9, 65:gratus puellae risus ab angulo,
Hor. C. 1, 9, 22; Vell. 2, 102, 3.—Contemptuously, of the schools or places of private discussion, in contrast with public, practical life:quibus ego, ut de his rebus in angulis consumendi otii causā disserant, cum concessero, etc.,
Cic. de Or. 1, 13, 57:earum ipsarum rerum, quas isti in angulis personant, reapse, non oratione perfectio,
id. Rep. 1, 2; Lact. 3, 16.—On the contr. without contempt, in Seneca, Ep. 95.—So also, detractingly, of a little country-seat, in opp. to the city: quod Angulus iste feret piper, that hole, said by the discontented steward, Hor. Ep. 1, 14, 23 (so without detraction:recessus,
Juv. 3, 230).—: me ex hoc, ut ita dicam, campo aequitatis ad istas verborum angustias et ad omnes litterarum angulos revocas, into every strait, embarrassment (the figure is taken from a contest or game, in which one strives to get his antagonist into a corner), Cic. Caecin. 29.—B. -
8 iniquus
ĭnīquus, a, um, adj. [2. in-aequus], unequal.I.Lit.A.Uneven, not level, steep:B.puppis, inflicta vadis, dorso dum pendet iniquo,
Verg. A. 10, 303:juga montis iniqui,
Ov. M. 10, 172.—Not of the right measure, too great or too small:II.haeret Hylas lateri (Herculis), passusque moratur iniquos,
greater than his own, Val. Fl. 3, 486:iniquae heminae,
Pers. 1, 130:pocula iniqua,
too large, Ser. Samm. 37:iniquo pondere rastri,
too heavy, Verg. G. 1, 164; so,adhibitis iniquis ponderibus,
Dig. 18, 1, 32:sol,
too hot, Verg. A. 7, 227:merum,
taken immoderately, Val. Fl. 3, 66.—Transf.A.Unfair, unjust:B.quam iniqui sunt patres omnes in adulescentes judices,
Ter. Heaut. 2, 1, 7:pacem vel iniquā condicione retinere,
Cic. Att. 8, 11, D, §6: quid hoc iniquius dici potest,
id. Quint. 2, 8:causa,
Ter. And. 1, 5, 22:lex,
Hor. S. 1, 3, 67:Parcae,
id. C. 2, 6, 9:quis iniquae Tam patiens urbis, ut, etc.,
Juv. 1, 30:ventres modio castigare iniquo,
with short measure, scanty fare, id. 14, 126:praeripere... valde est iniquum,
Cic. Har. Resp. 3, 6.—Inimical, hostile, adverse:C.iniquum esse in aliquem,
Ter. Hec. 3, 5, 25:homines natura asperi atque omnibus iniqui,
Cic. Planc. 16, 40:animo iniquissimo infestissimoque aliquem intueri,
id. Verr. 2, 5, 55, § 144:obscurius iniqui,
id. Fam. 1, 5, b, 2:sermones,
id. ib. 1, 9, 20:vultu iniquo spectare,
with an envious, spiteful look, Ov. A. A. 1, 313.— Subst.: ĭnīquus, i, m., an enemy, foe:iniqui mei,
Cic. Planc. 16, 40; id. Fam. 11, 27, 7:tui,
id. Verr. 2, 2, 69, § 167 Zumpt:nonnulli nostri iniqui,
id. Planc. 23, 57.— Also in sup.:omnibus iniquissimis meis,
Cic. Verr. 2, 5, 69 init.; cf. inimicus, and Zumpt, Gram. § 410.—Hurtful, injurious, unfavorable, disadvantageous:D.loco iniquo subeundum erat ad hostes,
Liv. 2, 31, 4:ascensu,
id. 28, 16, 7:loca ad transitum,
id. 8, 38, 6; cf.spatio,
Verg. A. 5, 203; id. G. 4, 147:palus gnara vincentibus, iniqua (i. e. invia) nesciis,
Tac. A. 1, 63:tributum iniquo suo tempore imperatum,
Liv. 2, 23, 5:consilia cum patriae tum sibi capere,
Nep. Paus. 3, 3:vina capiti,
Plin. 13, 4, 9, § 44:casus,
Verg. A. 6, 475: sortem miserari iniquam, hard, id. ib. 12, 243.— Comp.:in locum iniquiorem progredi,
Caes. B. G. 2, 10, 4.— Sup.:iniquissimo nostris loco proelium committere coeperunt,
Caes. B. G. 5, 32 fin.; so,locum subire,
id. ib. 2, 27 fin. —Unwilling, impatient, discontented:E.iniquo animo pati,
Ter. Eun. 2, 1, 6:iniquo animo ferre aliquid,
Cic. Tusc. 2, 2, 5:iniquissimo animo mori,
id. de Sen. 23, 83:iniquae mentis asellus,
Hor. S. 1, 9, 20:utrum aequo an iniquo animo mortem subieris jam nihil refert,
Lact. 3, 27, 8:caelestes iniqui,
ungracious, unkind, Ov. H. 8, 87.—Unsuitable:F. 1.hoc paene iniquum est, comico choragio conari agere nos tragoediam,
Plaut. Capt. prol. 61.—Lit., unequally:2.quam inique comparatum est,
Ter. Phorm. 1, 1, 7; cf.:numquam vidi iniquius concertationem comparatam,
i. e. where the parties were more unequally matched, id. Ad. 2, 2, 4; and:hoc prope iniquissime comparatum est, etc.,
Cic. Clu. 21, 57.—Trop.a.Unfairly, unjustly (opp. jure):b. c.occidere,
Liv. 39, 48, 2:facere aliquid erga aliquem,
Plaut. Cas. 3, 4, 27:pacisci,
Cic. Verr. 2, 3, 14, § 37:expulsi, Auct. Or. pro Dom. 33: locum immeritum causari,
Hor. Ep. 1, 14, 12.—Not patiently, indignantly:aliquid ferre,
Lact. 6, 4 med.; cf.:aliquid iniquissime ferre,
Suet. Caes. 45. -
9 murmuro
murmŭro, āvi, ātum, 1, and (ante- and post-class.) murmŭror, ātus, 1, v. dep. [id.], to murmur, mutter; to rustle, rumble, roar, etc. (cf.: susurro, musso, fremo, strepo).I.Neutr.A.Form murmuro:B.secum murmurat,
Plaut. Aul. 1, 1, 13; Varr. L. L. 6, § 67 Müll.—Of discontented persons, to mutter, grumble:servi murmurant,
Plaut. Mil. 3, 1, 149:et murmuravit omnis congregatio,
Vulg. Exod. 16, 2 al. —Of the nightingale:secum ipse murmurat,
Plin. 10, 29, 43, § 82:magia carminibus murmurata,
muttered, App. Mag. p. 304, 28.—Of inanimate things, to murmur, roar, rumble:murmurantia litora,
Varr. L. L. 6, § 67 Müll.:murmurans mare,
Cic. Tusc. 5, 40, 116:unda,
Verg. A. 10, 212:ignis,
crackles, Plin. 18, 35, 84, § 357:intestina,
to rumble, Plaut. Cas. 4, 3, 6.—Form murmuror: murmurari coepimus, Varr. ap. Non. 478: populus murmurari coepit, Quadrig. ib. 7; Varr. ib. 11.—II.Act., transf., to mutter or grumble at a thing:quidam tarditatem poëtae murmurari,
App. Flor. p. 353 fin. -
10 murmuror
murmŭro, āvi, ātum, 1, and (ante- and post-class.) murmŭror, ātus, 1, v. dep. [id.], to murmur, mutter; to rustle, rumble, roar, etc. (cf.: susurro, musso, fremo, strepo).I.Neutr.A.Form murmuro:B.secum murmurat,
Plaut. Aul. 1, 1, 13; Varr. L. L. 6, § 67 Müll.—Of discontented persons, to mutter, grumble:servi murmurant,
Plaut. Mil. 3, 1, 149:et murmuravit omnis congregatio,
Vulg. Exod. 16, 2 al. —Of the nightingale:secum ipse murmurat,
Plin. 10, 29, 43, § 82:magia carminibus murmurata,
muttered, App. Mag. p. 304, 28.—Of inanimate things, to murmur, roar, rumble:murmurantia litora,
Varr. L. L. 6, § 67 Müll.:murmurans mare,
Cic. Tusc. 5, 40, 116:unda,
Verg. A. 10, 212:ignis,
crackles, Plin. 18, 35, 84, § 357:intestina,
to rumble, Plaut. Cas. 4, 3, 6.—Form murmuror: murmurari coepimus, Varr. ap. Non. 478: populus murmurari coepit, Quadrig. ib. 7; Varr. ib. 11.—II.Act., transf., to mutter or grumble at a thing:quidam tarditatem poëtae murmurari,
App. Flor. p. 353 fin. -
11 odi
ōdi, ōdisse (old form of the pres., odio: osi sunt ab odio, declinasse antiquos testis est C. Gracchus, Paul. ex Fest. p. 201 Müll. From this are formed:I.odis,
Ambros. in Psa. 118, 17;odiant,
Arn. in Psa. 37;odiebant,
id. Psa. 73; odies, Tert. adv, Marc. 4, 35;odiet,
Hier. Ep. 22, 31;odivi,
Vulg. Psa. 118, 104;odientes,
id. Deut. 7, 10; Tert. adv. Marc. 4, 16;odiendi,
App. Dogm. Plat. 3 init. —Pass. oditur, Tert. Apol. 3 fin.; Vulg. Ecclus. 20, 8:odiremur,
Hier. Ep. 43, 2: oderem and odere, acc. to Charis. p. 228 P.—Collat. form of the perf. osus sum, C. Gracch. ap. Paul. ex Fest. p. 201 Müll.; Plaut. Am. 3, 2, 19; Gell. 4, 8; and odivit, Anton. ap. Cic. Phil. 13. 19, 42), v. a. [Sanscr. root badh-, strike, thrust; Gr. ôtheô].To hate (class.; cf.: detestor, abominor, aversor, abhorreo); constr. with acc. of the person or thing, with inf. or absol.(α).With acc.:(β).quem omnes oderunt quā viri quā mulieres,
Plaut. Mil. 4, 9, 15:uxor ruri est tua, quam dudum dixeras te odisse aeque atque angues,
id. Merc. 4, 4, 20 sq.:quid enim odisset Clodium Milo,
Cic. Mil. 13, 35:aliquem acerbe et penitus,
id. Clu. 61, 171:lucemque odit,
Ov. M. 2, 383:vitam,
id. ib. 7, 583:scelus est odisse parentem,
id. ib. 10, 314:qui hominem odiit,
Tert. Anim. 10: semper eos osi sunt, C. Gracch. ap. Paul. ex Fest. p. 201 Müll.: quas (partes) Pompeius odivit, M. Anton. ap. Cic. Phil. 13, 19, 42.—With inf.:(γ).inimicos semper osa sum obtuerier,
Plaut. Am. 3, 2, 19:peccare,
Hor. Ep. 1, 16, 52; cf. id. C. 2, 16, 26.—Absol.: oderint dum metuant, Att. ap. Cic. Off. 1, 28, 97 (Trag. Rel. p. 136 Rib.); cf. Tiber. ap. Suet. Tib. 59:II.ita amare oportere, ut si aliquando esset osurus,
Cic. Lael. 16, 59; id. Imp. Pomp. 15, 43:neque studere neque odisse,
Sall. C. 51, 13:furialiter,
Ov. F. 3, 637:sic objurgans, quasi oderint,
Quint. 2, 2, 7; 7, 2, 37 al.—Transf., in gen., to dislike; to be displeased or vexed at any thing:illud rus,
Ter. Ad. 4, 1, 7:Persicos apparatus,
Hor. C. 1, 38, 1:odi cum cera vacat,
Ov. Am. 1, 11, 20.—Of subjects not personal:ruta odit hiemem et umorem ac fimum,
Plin. 19, 8, 45, § 156.—Esp.:se odisse,
to be ill at ease, discontented, Plaut. Bacch. 3, 3, 13; Juv. 7, 35.— Pass.:oditur ergo in hominibus innocuis etiam nomen innocuum,
Tert. Apol. 3:si de mundo non essemus, odiremur a mundo,
Hier. Ep. 43, n. 2 (but in class. Lat. the pass. of odi is odio esse; v. odium). -
12 periniquus
pĕr-ĭnīquus, a, um, adj.I.Very unfair, very unjust:II.quare videant, ne sit periniquum et non ferendum,
Cic. Imp. Pomp. 22, 63.—Very unwilling, very discontented:etsi periniquo patiebar animo, te a me digredi,
Cic. Fam. 12, 18, 1.
См. также в других словарях:
Discontented — Dis con*tent ed, p. p. & a. Dissatisfied; uneasy in mind; malcontent. [1913 Webster] And every one that was in distress, and every one that was in debt, and every one that was discontented, gathered themselves unto him. 1 Sam. xxii. 2. {Dis… … The Collaborative International Dictionary of English
discontented — index disappointed, dissident, insatiable, jealous, nonconsenting, querulous, reluctant, resentful, res … Law dictionary
discontented/discontent — [adj] unhappy, dissatisfied blue, complaining, crabby, disaffected, disgruntled, displeased, disquieted, disturbed, exasperated, fed up, fretful, griping, kvetching*, malcontent, malcontented, miserable, perturbed, picky, restless, ungratified,… … New thesaurus
discontented — [dis΄kən tent′id, dis′kən tent′id] adj. not contented; wanting something more or different discontentedly adv … English World dictionary
discontented — [[t]dɪ̱skənte̱ntɪd[/t]] ADJ GRADED: oft ADJ with n If you are discontented, you are not satisfied with your situation. The government tried to appease discontented workers. ...farmers discontented with low prices for their produce. Syn:… … English dictionary
discontented — adjective /ˌdɪskənˈtɛntɛd/ a) Experiencing discontent, dissatisfaction. After her injury, Alice was a discontented woman. b) Of or pertaining to discontent. He lived a discontented life … Wiktionary
discontented — dis|con|tent|ed [ˌdıskənˈtentıd] adj unhappy or not satisfied with the situation you are in ≠ ↑contented discontented with ▪ She became increasingly discontented with her work. >discontentedly adv … Dictionary of contemporary English
Discontented — Discontent Dis con*tent , v. t. [imp. & p. p. {Discontented}; p. pr. & vb. n. {Discontenting}.] To deprive of content; to make uneasy; to dissatisfy. Suckling. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
discontented — discontentedly, adv. discontentedness, n. /dis keuhn ten tid/, adj. not content or satisfied; dissatisfied; restlessly unhappy: For all their wealth, or perhaps because of it, they were discontented. [1485 95; DISCONTENT + ED2] * * * … Universalium
discontented — dis|con|tent|ed [ ,dıskən tentəd ] adjective not satisfied with something: discontented employees … Usage of the words and phrases in modern English
discontented — adjective unhappy or not satisfied with the situation you are in (+ with): Eva was ambitious and was discontented with her job at the post office. discontentedly adverb … Longman dictionary of contemporary English